محمدحسین سرآهنگ

دل اگر مایل خدا گردد

شعر از شایق جمال است.[1]

دل اگر مایل خدا گردد

کی دگر گرد ماسوا گردد؟

هر که زد پشت پا دو عالم را

محرم بزم کبریا گردد

بی‌زری ممتحن جوهر انسانی نیست

آدم آن است که جاه[2] و حشمش خر نکند (بیدل)

گر بگیری تو دامن دل را

به خدا حاجتت روا گردد

رم ز مردم کن و به صحرا رو

تا دلت خانهٔ خدا گردد

بی خیالش مرو به هیچ طرف

تا که کارت به‌مدعا گردد

شود از خویش نیز بیگانه

به خدا هر که آشنا گردد

دختر رز به جای مادر ماست

در دل محتسب چه‌ها گردد

[1] کلیات دیوان شایق جمال، تصحیح دکتر جمیل‌الرحمان سائل، پیشاور: صبا کتابخانه، ۱۳۷۴، صفحۀ ۷۹

[2] متن دیوان: مال.